Fotozapiski

Kilkukrotnie w tym roku próbowałem sfotografować te kaczki, ale za każdym razem się to nie udawało. W końcu jest jednak sukces. Chodzi oczywiście o świstuna , a właściwie o kilka świstunów, które akurat udało mi się sfotografować w pruszkowskim Parku Potulickich. Świstuny , w Polsce można spotkać głównie podczas przelotów, gdyż w Polsce gniazdują bardzo nielicznie. Na szczęście w tym roku dość liczne stada tych ptaków można spotkać w okolicach Warszawy. Najpierw próbowałem skorzystać z okazji w Raszynie, gdzie kaczki te regularnie zatrzymują się podczas swoich wędrówek, jednak ptaki niezbyt chętnie podpływały na tyle blisko, aby można było zrobić dobre zdjęcie.  Podczas wizyty w Łazienkach, znajomy wspomniał, że w pruszkowskim Parku Potulickich, jest kilka sztuk, które przyzwyczaiły się do obecności ludzi i dość blisko podpływają. Postanowiłem to zweryfikować i przy pierwszej nadażającej się okazji pojechałem do Pruszkowa. Nie było łatwo, gdyż brzegi parkowych stawów są dość wysoki...

Październik w tym roku rozpieszcza nas piękną słoneczną pogodą.  Dodatkowo chłodne noce sprawiły, że spora część liści zminiła swoje barwy i spadła na ziemię. Wszystko to sprawiło, że postały idealne warunki do fotografowania. Niestety tylko ptaki nie za bardzo dopisały. Mimo wszystko postanowiłem wybrać się na tournee po kilku Warszawskich parkach. Nie nastawiałem się na bardzo ambitne wyzwania, ale z efektów końcowych jestem zadowolony. Na szczęście stali parkowi bywalcy w postaci mandarynek, mazurków i puszczyka z Łazienek byli w pogotowiu, aby pozować. Cieszę się, że udało mi się uwiecznić nieco tych jesiennych kolorów. Mam nadzieję, że takie warunki potrwają trochę dłużej, a ptaków będzie trochę więcej. Jeśli nie, to zawsze pozostaje fotogafowanie wiewiórek.

Tym razem postanowiłem przedstawić ptaka, którego miałem okazję spotkać podczas moich dotychczasowych wypraw na Helgoland oraz do Mikoszewa. Tym ptakiem jest kamusznik . Będąc na Helgolandzie miałem okazję obserwować te ptaki w szacie godowej (z rdzawo-brązowymi szkrzydłami) oraz w spoczynkowej. Tym co najbardziej zaskoczyło mnie w tych ptaka, było to, że prawie wcale nie bały się ludzi. Podczas fotografowania kamuszniki dosłownie wchodziły nam do obiektywów. Początkowo myślałem, że podobnie jak w przypadku ostrygojadów, po prostu ptaki na Helgolandzie przywykły do obecności ludzi. Jednak gdy w tym roku wybrałem się do Mikoszewa, również spotkałem kamuszniki, które bardzo chętnie towarzyszły ludziom. Szczególnie upodobały sobie przeszukiwanie wyłowionych przez dzieci stert muszli i wodorostów. Jednak najbliższy kontakt miałem z osobnikiem, pożywiającym się resztkami ryby wyrzuconymi przez morze na brzeg. Ptak był tak zajęty jedzeniem, że zupełnie nie przejmował się moją obecnością. Nie...

Tym razem chciałbym przedstawić dwóch gości, których spotkałem w Polsce podczas ich wędrówki z dalekiej północy (gdzie ptaki te gniazdują) do Afryki (gdzie spędzają zimę). Są nimi biegus mały i biegus malutki. Jeśli chcielibyśmy kierować się nazwą, to biegus mały powinien być nieco większy od malutkiego. Tak naprawdę oba ptaki są podobnych rozmiarów. Według niektórych źródeł biegus mały może być nieco lżejszy od biegusa malutkiego. Ciężko to jednak było zweryfikować, ponieważ nie miałem możliwośći oglądać ich obok siebie, a tym bardziej ich mierzyć lub ważyć. Oba ptaki miałem okazję obserwować podczas tegorocznej wyprawy (wraz z Łukaszem i Beatą) do Mikoszewa. W okolicach Mikoszewa znajduje Rezerwat Mewia Łacha, będący miejscem gniazdowania oraz odwiedzin wielku gatunków ptaków. Mnie szczególnie interesowały ptaki siewkowate, które co roku zatrzymują się tam podczas swoich wiosennych oraz jesiennych wędrówek. W tym roku udało spotkać 13 gatunków ptaków siewkowatych, a wśród nich były...

Jednym z najczęściej widywanych przeze mnie zwierząt podczas tegorocznego pobytu na Warmii były sarny . Właściwie gdzie się nie ruszyłem, to je spotykałem. Nie łatwo je jednak było sfotografować, gdyż jak wiadomo jest to zwierzyna łowna, a taka wystrzega się towarzystwa człowieka. Na szczęście wakacje, to okres rui u saren, więc samce w tym czasie są nieco mniej czujne, gdyż zajęte są przede wszystkim poszukiwaniem partnerek. To w połączeniu z fotografowaniem z samochodu, dało całkiem niezłe efekty. Trochę żałuję, że nie mam samochodu terenowego, który pozwoliłby dostać się w mniej dostępne tereny.