W Raszynie w trzcinie

Prawie trzytygodniowa przerwa w publikowaniu wpisów nie była bynajmniej spowodowana brakiem materiału, ale brakiem czasu. Czerwcowe wschody słońca są bardzo wczesne, więc mając wybór pomiędzy wczesnym wstawaniem, a wieczornym siedzeniem nad zdjęciami, oczywieście wybierałem opcję z wczesnym wstawaniem.

W ostatnim wpisie obiecałem, że kolejny będzie o tym, co udało mi się sfotografować pośród raszyńskich trzcin. 

W większości byli to przedstawieciele rodziny trzciniaków z jednym małym wyjątkiem, ale o tym później.

Czerwiec to miesiąc, w którym bohaterowie tego wpisu są najbardziej aktywni. Mam tu na myśli głównie samce, które sporą część czasu poświęcają na prezentację swoich umiejętniości wokalnych. 

Na początek postanowiłem zaprezentować rokitniczkę.

Samce rokitniczki w przeciwieństwie do innych trzciniaków, podczas śpiewu często wzbijają się w powietrze, a następnie z szeroko rozpostartymi skrzydłami opadają na inne źdźbło trzciny lub gałąź. Rokitniczki, to jedna z najczęściej spotykanych przeze mnie ptaków z rodziny trzciniaków.

Kolejny mieszkaniec trzcin, którego równie często można spotkać, to trzciniak. Jest on większy od rokitniczki, a jego charakterystyczny śpiew niesie się nad wodą już od najwcześniejszych godzin porannych.

Lubię obserwować jak te ptaki wspinają się po trzcinach w poszukiwaniu wygodnej pozycji do śpiewu oraz to z jaką wytrwałością samce tego gatunku śpiewają.

Nieco mniejszy od trzciniaka, jest jego kuzyn, czyli trzcinniczek (powyżej). Ptak ten jest bardzo podobny do łozówki (poniżej).

Na pierwszy rzut oka, ptaki te wyglądają identycznie, a w terenie rozróżnić je można tylko na podstawie głosu. 

Łozówki śpiewają bardziej melodyinie, a w ich śpiewie pojawiają się zazwyczaj głosy innych ptaków np.: modraszki, kosa lub mazurka.

Trzciniaka, łozówkę i rokitniczkę miałem okazję fotografować już w zeszłym roku, a jeśli chodzi o  trzcinniczka, to trudno powiedzieć ponieważ jest zbyt podobny do łozówki. Natomiast jeśli chodzi o kolejnego mieszkańca trzcin, to  na pewno jest to pierwszy raz kiedy gości w moich wpisach. Tym ptakiem jest najmiejszy przedstawiciel czaplowatych, czyli bączek.

Ptak ten podobnie jak jego większy kuzyn bąk, prowadzi bardzo skryty tryb życia i jeśli sam się nie ujawni, to bardzo ciężko go wypatrzyć wśród trzcin. W chwilach zagrożenia ptak ten wyciąga szyję i głowę pionowo w górę próbując upodobnić się do otaczających go trzcin. Podobnie jak pozostałe czaplowane, bączek jest bardzo cierpliwy i potrafi spędzić w bezruchu bardzo długi okres czasu.

To nie jedyne gatunki ptaków, które możemy spotkać pośród naszych trzcinowisk. Oprócz nich są jeszcze wąsatki, potrzosy, remizy, bąki i wiele, wiele innych. Mam nadzieję, że będę miał okazję aby je zaprezentować w kolejnych moich wpisach.


Komentarze

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Bliskie spotkanie

Obraz
Budując czatownie po cichu liczyłem, że w końcu się to stanie i pojawi się przed nią ślepowron . Bardzo chciałem sfotografować młodego osobnika, ponieważ podoba mi się ich kropkowane upierzenie, które mają tylko osobniki, które wykluły się w danym sezonie. Miałem właśnie zbierać się do domu, gdyż słońce zaczęło dość mocno świecić, a w takich warunkach ciężko się fotografuje. W pewnym momencie coś spłoszyło jedną z czapli. Z początku myślałem, że może to ja poruszyłem obiektywem. Odruchowo przesunąłem obiektyw lekko w bok i zobaczyłem, że na gałęzi wystającej z wody właśnie wylądował młody ślepowron . Ustawił się tak, że słońce idealnie go oświetlało. Ptak posiedział kilka minut na gałęzi, wyczyścił pióra po czy przeniósł się na pobliskie trzcinowisko, gdzie postanowił zapolować. Niestety ptak wszedł w głąb trzcin i nie udało i się uchwycić polowanie, ale i tak jestem zadowolony. Kilka dni później ponownie miałem szczęście, gdyż na jednym z konarów usiadł jednoroczny ptak. Ja widać nie ...
Czytaj więcej

Gość z dalekiej północy

Obraz
W przeciwieństwie do grudnia 2024, który nie dostarczył mi zbyt wielu okazji do fotografowanie, styczeń 2025 w nie obfituje. Najpierw w Parku Moczydło pojawił się samiec rożeńca, a tuż po nowym roku w okolicy Otwocka pojawił się nur białodzioby . Ptak ten zamieszkuje rejony arktyczne Azji i Ameryki Północnej. W Europie można go spotkać zimą w północnej Norwegii i Finlandii. Pojawienie się tego ptaka tak daleko na południe od swoich naturalnych regionów jest dużym wydarzeniem, które oczywiście ściągnęło w okolice Warszawy tłumy ptasiarzy i fotografów. Powodem pojawienia się tego ptaka w tej okolicy może być związany zarówno z jego wiekiem (jest to osobnik młody) oraz silnymi wiatrami z północy, które mogły przywiać go aż w okolice Warszawy. Zachęcony przez kilku znajomych fotografów postanowiłem wybrać się nad Wisłę w okolice Otwocka i zobaczyć tego "egzotycznego" ptaka na własne oczy. To co mnie najbardziej zaskoczyło, to coś co jest charakterystyczne dla ptaków z dalekiej pó...
Czytaj więcej

Myszakowy zawrót głowy

Obraz
Marzec i kwiecień obfitowały w rozmaite okazje do fotografowania, niestety z tego powodu trochę zaniedbałem blog. Pora zatem nadrobić trochę zaległości i cofnąć się do początku marca, aby pokazać zdjęcia z mojej wizyty w czatowni u kolegi Wiesława. Jedną z głównych marcowych atrakcji były myszołowy oraz jastrzębie. Jastrzębie niestety nie dopisały.  Na szczęście inaczej było z myszołowami , które chętnie zaglądały w okolice czatowni. Pomimo ciężkich warunków pogodowych (pełne zachmurzenie i przelotny deszcz) udało się złapać wiele ciekawych kadrów. Szczególnie zadowolony jestem z ujęć tych pięknych ptaków w locie.  
Czytaj więcej